Klipklaar: naar de andere kant van het scherm
De maandelijkse update over mijn onderzoek naar overheidsdiensten die goed zijn voor mensen
Hoi leuke lezers,
deze maand was ik op de Universiteit van Karlstad in Zweden. Verder in deze nieuwsbrief: waarom ze altijd zeggen dat promoveren net als een marathon lopen is. En er kwamen twee boeken uit waar ik al jaren naar uitkeek en die jullie ook leuk gaan vinden.
Schermwissel
Toen ik 2 jaar geleden begon met de PhD was Jasper van Kuijk, mijn dagelijks begeleider, net verhuisd naar Zweden. Dat was goede timing. Nu konden we de wekelijkse gesprekken gewoon via Teams doen en hoefde ik niet elke week naar Delft vanuit Groningen. Inmiddels zijn we pro in het discussiëren, filosoferen en old school samenwerken via beeldbellen.
Deze maand was ik in Karlstad en werkten we de hele week in het echt samen. Aan het einde van de week spraken we Maaike Kleinsmann, mijn promotor, die deze iconische foto maakte:
In dit gesprek bepaalden we de doelen voor komend jaar:
Ten eerste willen we de casus voor het CRI-programma afronden en hierover een artikel schrijven, dat we halverwege 2025 bij een tijdschrift willen indienen. Daarna kan ik beginnen aan een volgende, kleinere casus. Wat de CRI-casus inhoudt, lees je op mijn blog.
Daarnaast schrijf ik het conceptuele kader, dat ik ook in de loop van 2025 wil indienen. Het schrijven hiervan staat soms op een laag pitje door andere drukte. Ik kan pas echt vooruitgang boeken als ik me een paar dagen aaneengesloten volledig kan concentreren zonder afleiding. Ik vind het een uitdaging om te schrijven, vooral omdat het voor 99% uit theorie bestaat. Dit is precies wat ik wilde doen tijdens mijn PhD: diepgaand onderzoek doen naar design binnen de overheid. Met één been in de praktijk is het alleen vaak een behoorlijke omschakeling.
Als het lukt, is dat goed nieuws
Deels goed nieuws voor mezelf, zodat ik in het derde jaar mooie voortgang boek en niet al het schrijfwerk in het laatste jaar op me afkomt. Ook voor jullie, want zodra de artikelen gepubliceerd zijn, kan ik ook inhoudelijk alles met jullie delen wat ik allemaal leer en ontdek.
Ik vind het leuk om artikelen te schrijven. Tenminste, dat zeg ik, net zoals ik altijd beweer dat ik hardlopen leuk vind. Net terug uit Zweden liep ik de Teutolauf, een afstand van 28 km met meer dan 500 hoogtemeters. Terwijl ik op kilometer 19 besefte dat de komende 5 kilometer alleen maar heuvel op zouden gaan, dacht ik: "dit kan ik, hier heb ik voor getraind." Weken eerder kreeg ik van een van jullie een link naar nieuw onderzoek waaruit bleek dat hard nadenken pijn doet. Blijkbaar vindt niemand het leuk om mentaal moeilijke dingen te doen, maar we doen het toch, omdat de beloning zo leuk is. Of zoals Max Weber zei: “krachtig en langzaam boren in harde planken, met gedrevenheid en inschattingsvermogen.” Oké, dat zei hij over politiek en wetten maken. Of zoals iemand anders van jullie mij laatst appte over design bij de overheid: "het is fietsen door mul zand." Het draait om discipline en doorzettingsvermogen, maar vooral om beloning dus!
Daar dacht ik aan terwijl ik door het bos rende, heuvel op, longen in brand (wat een nerd als je tijdens het hardlopen aan Maxie W. denkt): "gewoon steady doorgaan, Maik, met gedrevenheid en inschattingsvermogen."
Ze zeggen dat promoveren net als een marathon is, en dat een marathon vooral een mentale strijd is. Ik was blij dat ik maar 28 kilometer hoefde te rennen, en bij de eindstreep (Duitse halve liters!) was ik de pijn snel weer vergeten. Kortom: mijn hardlooptactieken worden ook mijn schrijftactieken.
Boekentips
Al enkele jaren volg ik hun werk en nu hebben ze eindelijk een boek uitgebracht:
Richard Pope, de eerste productmanager van gov.uk bij de Britse overheid, schreef Platformland. Dit boek gaat over de volgende generatie van goede publieke diensten. Ik volg zijn nieuwsbrief met dezelfde titel al jaren en heb zijn inzicht dat techniek politiek is, gebruikt in dit essay voor mijn vorige project ‘De begripvolle ambtenaar.’
Kate Towsey is een van de oprichters van het internationale Research Ops-netwerk, waar ik tijdens mijn tijd als UX-researcher bij DUO ook deel van uitmaakte en over schreef op mijn blog. In dit netwerk wordt kennis gedeeld over hoe je klant- en burgeronderzoek effectief organiseert in je organisatie. Nu is daar eindelijk haar boek: Research that Scales, een must voor alle overheidsorganisaties die burgeronderzoek serieus willen inrichten.
Veel leesplezier en tot volgende maand,
Maike